Wiązanie azotu,
czyli jak strączkowe odżywiają
glebę i chronią bioróżnorodność
Ekipa be strąk lubi współpracować i wykształciła z pewnej kooperacji niezwykłą właściwość. System korzeniowy roślin strączkowych kryje małe narośla pełne bakterii z rodzaju Rhizoba, nazywane bakteriami brodawkowymi. Bakterie te wiążą azot z atmosfery i wzbogacają nim glebę w której żyją (1, 2).
Co w tym takiego wyjątkowego?
Tak się składa, że azot jest jednym z najważniejszych pierwiastków plonotwórczych i głównym składnikiem sztucznych nawozów mineralnych stosowanych do poprawy plonów. W związku z tym rośliny wydające na świat fasolę i soczewicę nie potrzebują nawozów a ponadto pozostawiają glebę odżywioną w azot do wykorzystania przez inne gatunki roślin uprawnych.
Genialne, prawda?
Ta wyjątkowa właściwość jest wykorzystywana w rolnictwie w tzw. płodozmianie albo przedplonie. Dzięki temu gleba nie wyjaławia się, nie wymaga wysokich nakładów nawozów i wspiera bioróżnorodność na terenach rolniczych (3, 4). Niestety wiele światowych upraw nie jest prowadzona w taki zrównoważony sposób, a dużą popularnością cieszą się monokultury (np. kukurydza, palmy olejowe) uprawiane aż do wyjałowienia gleby.
W Europie i w Polsce coraz częściej przypomina się o zrównoważonym rolnictwie i włączeniu strączkowych do regularnego cyklu upraw (5).
Korzystając z nasion strączkowych wspierasz uprawę roślin dobrych dla gleby i równowagi środowiska.
Źródła:
1. Pociejowska M., Natywa M., Selwet M.: Praktyczne aspekty biologicznego wiązania azotu atmosferycznego. Wieś Jutra 2013, 174: 55-56
2. Masson-Boivin C., Sachs J.L.: Symbiotic nitrogen fixation by rhizobia —the roots of a success story. Current Opinion in Plant Biology 2018, 44: 7-15